روایت دکتر ابراهیم یزدی از بازگشت امام خمینی به ایران

دکتر ابراهیم یزدی از همراهان امام خمینی در پاریس، نوفل لوشــاتو و مدرسۀ علوی در جلد سوم خاطراتش، نکاتی را از سفر امام از پاریس به تهران روایت می‌کند که در ادامه برخی از آن نکات می‌آید:

بلافاصله بعد از خروج شــاه از ایران، آیت‌الله خمینی اعلام کرد که به زودی به ایران بازمی‌گردد. اولین واکنش بختیار به اعلام خبر بازگشت آیت‌الله خمینی به ایران، تشکیل جلسۀ مشترک دولت، مجلس و شـورای امنیت ملی بود. اـا هم از جانب یاران ایشان در ایران و هم بختیــار و هم آمریکایی‌ها طی پیام‌هایی توصیه می‌شد که در بازگشــت تامل کنند. با توجه به روحیه آیت‌الله خمینی این پیام‌ها و توصیه‌ها تأثیر وارونه داشت و ایشان را به بازگشت هر چه سریع‌تر مصمم‌تر کرد... ابتدا قرار بود هواپیمایــی از ایران به نام پــرواز انقلاب به پاریس بیاید اما بنا به‌دلایلی از جمله مسائل امنیتی و احتمال واکنش ارتش به این پرواز، تصمیم گرفته شد با هواپیمای ایرفرانس به ایران پرواز کنیم. صادق قطب‌زاده و مهدی عراقی با ایرفرانس مذاکره کردند و هواپیمـا به مبلغ چهارصد هزار تومان دربست کرایه شد. با احتمال که ممکن است نظامیان اجازه فرود به این هواپیما را ندهند با مسئولان شرکت ایرفرانس صحبت شــد که ذخیره بنزین هواپیما آن قدر باشد کــه در صورت لزوم بتواند به پاریس برگردد.

ســومین پیش‌بینی این بود که به بیش از ۱۰۰ خبرنگار خارجی از تمام رسانه‌ها اجازه دادیم در این سفر ما را همراهی کنند. همراهی این خبرنگاران درواقع یک چتر امنیتی برای این هواپیما بود. بدون شـک ارتش حاضر نمی‌شد با این تعداد خبرنگار خارجی این هواپیما را بزند یا محل دورافتاده‌ای آن را مجبور به فرود نماید... در این پرواز از میــان ایرانیان حدود ۱۰۰ نفر و حدود ۱۰۰ نفر هم خبرنگاران خارجی بودند. تا آنجا که به یاد دارم به غیر از رهبر انقلاب، آقایان ســیداحمدخمینی، ابوالحسن بنی‌صدر، صادق قطب‌زاده، صادق طباطبایی و هادی غفاری بودند. در میان همراهان تعدادی خانم هم بودند. از کسانی که به یاد دارم خانم نوشابه امیری خبرنگار کیهان بود. مسئولیت مدیریت مسافران همراه با حــاج مهدی عراقی بود... کمیتۀ استقبال با مشورت پاریس، محل ورود،اقامت آیت‌الله خمینی را در مدرسۀ رفاه تهران معین کرد. آیت‌الله خمینی نظرشان این بود و تأکیــد کردند که محل اقامت ایشان در تهران نباید در شمال شهر بلکه باید در مرکز شهر باشد. در هواپیما خبرنگاران مرتب ســراغ آیت‌الله خمینی و همراهان می‌آمدنـد. خبرنگاری از آیتالله خمینی قبل از استراحت پرسید چه احساسی دارید؟ ایشان جواب دادند: هیچ. این جواب بعدها مورد بحث‌ها و گفت‌وگوهای فراوان قرار گرفت. شــاید واقع‌بینانه‌ترین توجیه این جــواب را آقای دکتر شــیخ‌مهدی حائری‌یزدی داده باشد. من بعدها در تهران از آقای حائری پرسـیدم چـرا آیت‌الله خمینی این جواب را دادند منظورشان چه بود؟ آقای حائری گفتند: آیت‌الله خمینــی در عرفان تابع مکتب ســهروردی هســتند. در این مکتب وقتی عارف عروج پیدا می‌کند به جایی می‌رســد که انالحق می‌گوید. از دیدگاه چنین باوری، عــارف خداگونه شــده و در برابر رویدادها احساسی نظیر مردم عادی ندارد.