محمدرضا عارف در نامه‌ای به رئیس‌جمهور هشدار داد
محمدرضا عارف، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و معاون اول رئیس‌جمهور در دولت اصلاحات نامه‌ای به ابراهیــم رئیســی، رئیس‌جمهـور نوشت و از فشار بی‌سابقه بر دانشگاهیان سخن‌گفت. عارف در این نامه با بیان اینکه با ناامن شدن محیط‌های دانشگاهی شاهد افزایش فزاینده مهاجرت هستیم و ایجاد چنین تضییقاتی برای دانشگاهیان بسیار دور از انتظار است و کاملاً مشخص اســت که چه نتایج سوئی را به بار خواهد آورد، خواسـتار رفع کلیه تضییقات و فشارها از اعضای هیات علمی و دانشجویان در دانشگاه‌ها و رفع فضای امنیتی در دانشگاه‌ها و ملغی‌شدن تمامی احکام و محدودیت‌های صادرشده علیه دانشجویان و اعضای هیات علمی شد. در این نامه همچنین آمده اســت: دانشگاه‌های کشور که تربیت نیروی انسانی متخصص و متعهد، پژوهش برای تولیــد دانش و رفع نیازهای علمی کشور و تولید فناوری‌های بهروز برای زیست‌بوم نوآوری و کارآفرینی بر دوش آن است، این روزها حال خوبی ندارند. از یک طرف، فشارها سنگین معیشتی بر استادان دانشگاهی و کاهش حقوق آنها برخلاف روند تورمی و افزایش حقوق سایر اقشار، کمبود بودجه‌های پژوهشی برای فعالیت‌های علمی، عدم امکان حضور در مجامع بین‌المللی به سبب افزایش قیمت ارز، عدم امکان تقویت دیپلماسی علمی به سبب انزوای سیاسی کشور و از طرف دیگر، امنیتی شدن فضای دانشگاه‌ها، ضرب وجرح و بازداشت و زندانی کردن و صدور احکام سنگین در کمیته‌ها انضباطی برای دانشجویان موجب شده است که فضایی مسموم، تنش‌زا و فرصت‌سوز بر محیط‌های آکادمیک کشور حاکم شــود. عارف در نامه خود بــه ابراهیم رئیســی آورده است:موارد متعددی گزارش شده است که در دانشگاه‌های کشور، اعضای هیات علمی به‌خاطر اظهارنظر و امضای بیانیه‌های دلسوزانه تحت فشارهای بی‌سابقه‌ای قرار گرفته‌اند. در برخی موارد حقوقشان قطع یا دریافتی‌هایشان محدود شده، برخی از اعضای هیات علمی اخراج یا بازنشسته اجباری شده و برخی دیگر درس‌هایشان حذف شده، جلوگیری یا توقف ترفیع سالیانه، ارتقاء تبدیل وضعیت از دیگر ترفندهایی است که در برخی از دانشگاه‌ها به‌عنوان حربه علیه اعضای هیات علمی استفاده می‌شود. معاون اول دولت اصلاحات معتقد است دانشجویان که سرمایه‌های انســانی بی‌بدیل در کشور هستند، به‌شدت مورد تعرض قرار گرفته‌اند،آیین‌نامه‌ها و شـیوه‌نامه‌های انضباطی که قبلاً هم با سخت‌گیری و محدویت‌های فـراوان برای دانشجویان وضع شده بود اکنون با تنگ‌نظری بی‌سابقه سختگیرانه‌تر و تنش‌زاتر شــده است.
فراخواندن دانشجویان به کمیته‌های انضباطی و اتهام‌زنی‌های بی‌مورد و بی‌اســاس به آنها، اخراج از خوابــگاه، تعلیق تحصیلی، ممنوع الورودی به محیط دانشــگاه و حاکم شدن حراست بر دانشگاه فضای ناامنی را ایجاد کرده اســت. او همچنین تاکید کرده است: مهاجرت نخبگان که قبلاً، به‌عنوان یک بحران در کشــور مطرح بود اکنون در اثر اقدامات صورت گرفته فوق‌الذکر تبدیل به یک فرآیند عادی شــده است. در واقع، علاوه‌بر فشارهای معیشــتی که قبلاً هم وجود داشــت و اکنون شــدیدتر شده، فشـارهای امنیتی بر دانشگاهیان نیز موجب شده تا اعضای هیات علمی، دانشجویان،دانش‌آموختگان اقدام به مهاجرت نمایند. بسیاری از اعضای هیات علمی که برای فرصت‌های مطالعاتی و ماموریت‌های پژوهشی به دانشــگاه‌های خارج از کشور رفته‌اند بازنگشته‌اند و بسـیاری دیگر در حال اقدام برای رفتن هستند. با ناامن شدن محیط‌ها دانشــگاهی نه‌تنها شــاهد افزایـش فزاینده مهاجرت خواهیــم بود، بلکه خوف آن می‌رود که والدین فرزندانشان را از همان ابتدای دوره کارشناســی برای تحصیل به خارج از کشــور اعزام نمایند و عطای دانشگاه‌های داخل را به لقای آن ببخشند. ایجاد چنین تضییقاتی برای دانشگاهیان آن هم در شرایطی که آزادی بیان و حق اظهارنظر و بحث و گفتوگو و امنیت پس از آن جز اصول مسلم و به رسمیت شناخته شده در سراسر دانشگاه‌های جهان است بسیار دور از انتظار است و البته کاملاً مشخص است که چه نتایج سوئی را به بار خواهد آورد. عارف که ریاســت کانون صنفی اسـتادان دانشگاهی ایران را نیز بر عهده دارد، با توجه به مطالب فوق‌الذکر و احســاس خطر شدید نسبت به اوضــاع جاری، چهار مطالبه از رئیس‌جمهــور دارد که عبارت‌اند از:
۱. رفع کلیه تضییقات و فشارها از اعضای هیات علمی و دانشجویان در دانشگاه‌ها؛
۲. رفع فضای امنیتی در دانشگاه‌ها و احترام به آزادی بیان، تضارب افکار و اندیشه‌های متنــوع؛
۳. ملغی شدن تمامی احکام و محدودیت‌ها صادرشده علیه دانشجویان و اعضای هیات علمی؛
۴. بازنگری در آیین‌نامه‌ها و شیوه‌نامه‌های انضباطی دانشجویان با هدف رفع فشارها غیرضروری و مخرب موجود از دانشجویان تقویت حس امید به آینده و میهن‌دوستی در آنان.
رئیس کانون صنفی اســتادان دانشــگاهی ایران در پایان‌نامه‌ی خود ابراز امیدواری کرده است که با دستور موافق رئیس‌جمهور در خصوص این مطالبات، محیط‌های دانشگاهی برای انجام فعالیت‌های خطیر آنها بهبود یافته و روال عادی فعالیت‌های علمی این نهاد حیاتی در کشور توسعه‌یافته و ثمربخش باشد.
دیدگاه خود را بنویسید