اظهارات یکی از حاضران جلسه رئیسی با دانشمندان درباره پایتون حاشیه‌ساز شد.
گروه سیاسی: نشست ابراهیم رئیسی با گروهی که «دانشمندان یک درصد برتر جهان معرفی شدند و بیان این مطلب که برنامه پایتون قرار است آینده را پیش‌بینی کند برای رئیسی و دولت حاشیه‌ساز شده است. همه ماجرا هم با ادعای یکی از حضار در این نشست شروع شد: «ما با یک مجموعه جهانی پایتون می‌توانیم چند سال آینده در حوزه سیاسی، نظامی و اقتصادی را پیش‌بینی کنیم!» کمتر از یک ساعت بعد این کارشناسان و کاربران فضای مجازی بودند که با به سخره گرفتن این ادعا یادآوری کردند که از لحاظ علمی و فنی پایتون فقط یک زبان برنامه‌نویسی است. در واقع کسی که به‌عنوان یکی از «دانشمندان یک درصد برتر جهان» به جلسه با رئیس‌جمهوری آورده شده، این‌قدر اطلاع فنی ندارد که مساله هوش مصنوعی را درک کند. پایگاه خبری فراز نوشته است که فرد مذکور داوود دومیری نام دارد و می‌گوید که پایتون کارهای مختلفی انجام می‌دهد. حوزه پزشکی را متحول می‌کند. چهار سال آینده را پیش‌بینی می‌کند که فرد چه سرطانی دارد. ما در حوزه سیاست چنین مشکلی داریم. چرا؟ چون آینده‌ای که باید پیش‌بینی کنیم را نداریم».
طرح این نوع سخنان در شرایطی که سابق‌بر این نمونه‌های مختلف و متعددی از اکاذیب علمی و تکنولوژیک در بالاترین سطح کشور معرفی و بعد از آن باعث بی‌اعتباری مراجع رسمی کشور شد، برگ دیگری بر بی‌‌توجهی دولت اضافه کرد به‌خصوص که به نظر می‌رسد حالا دولت رئیسی در کنار همه موارد و مشکلات رویای نوسترآداموس شدن نیز در سر دارد و نزدیکان دولت از هوش مصنوعی برای این کار استفاده خواهند کرد!
محمد فاضلی، استاد دانشگاه و جامعه‌شناس در توییتی در این باره نوشت: «مورد پایتون گیت خوشبختانه علنی شده و آنقدر هم چرند هست که مبنای عمل قرار نگیرد (انشالله) اما باید ترسید از هزاران جلسه‌ای که در آنها مقامات در معرض دانشمندان پایتونی قرار می‌گیرند. پایتونیسم منطقی برنامه‌ریزی می‌شود؛ و سیاست‌های پایتونی پنهان و آشکار وضع و اجرا می‌شوند.»
ماجرای این به اصطلاح دانشمند و سکوت و استقبال رئیسی از اظهارات وی در حالی که در ظاهر هم با منطق ساده تضاد دارد، یادآور ادبیات و رویه‌ای آشناست، یادآور داستان مستعان و قبل‌تر از آن، روایت دختری که در زیرزمین خانه با در قابلمه انرژی هسته‌ای تولید می‌کرد و مهم‌تر از همه اینها ساخت لامبورگینی توسط چند جوان که حجت عبدالملکی، وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی با شعف آن را روایت می‌کرد. به نظر می‌رسد رویه این دولت در ادبیات احمدی‌نژادی نقل یک نفر و دولت نفر نیست که با حذف و جابه‌جایی حل شود، حکایت فعلی درباره دولتی است که در کنترل شاخص‌های معیشتی ناتوان است اما رویای پیشگویی‌های نوسترآداموس‌وار را دارد.
دیدگاه خود را بنویسید